7 روش کارآمد برای حفظ امنیت سایبری شبکه
امنیت سایبری شبکه به معنی ایمن کردن شبکه و داده های شما در برابر هرگونه حمله، تهدید یا نفوذ سایبری است. اگر در اینترنت، این اصطلاح را جستجو کنید با دو اصطلاح مجزا مواجه می‌شوید. اولی امنیت سایبری Cyber Security)) است و دومی امنیت شبکه(Network Security) . منظور از امنیت سایبری شبکه در این نوشته، همان امنیت شبکه است. اصطلاح و حوزه ای که در زیر مجموعۀ امنیت سایبری قرار می‌گیرد و به اندازه امنیت سایبری، گستردگی ندارد. به عبارت دیگر امنیت شبکه، صرفا بر روی حفاظت از داده های در حال انتقال از طریق شبکه تمرکز دارد. منتها در امنیت سایبری، علاوه بر شبکه، امنیت برنامه ها، فضاهای ابری و زیرساخت‌ها نیز اهمیت داشته و مورد توجه هستند. در کل، اگر با این نوشته همراه بمانید در مورد راه‌های حفظ امنیت سایبری شبکه (یا همان امنیت شبکه) اطلاعات خوبی بدست خواهید آورد.
خلاصه ای از مزایای امنیت سایبری شبکه
امنیت سایبری شبکه برای حفاظت از اطلاعات کاربران و ایمن نگه داشتن داده های مشترک، بسیار حیاتی است. این نوع از امنیت، دسترسی قابل اعتماد به اطلاعات را ممکن کرده و محافظت در برابر تهدیدات سایبری را تسهیل می‌کند. همچنین هزینه های سربار سازمان‌ها را کاهش داده و از وقوع حوادث امنیتی پرهزینه جلوگیری می‌کند. اطمینان از دسترسی قانونی به سیستم‌ها، برنامه ها، عملیات تجاری و داده‌ها و ارائه بهتر خدمات و محصولات به مشتریان از جمله دیگر مزایای امنیت سایبری شبکه هستند.
رایج ترین روش‌های حفظ امنیت سایبری شبکه
1- استفاده از دیوارهای آتش (فایروال‌ها)
امنیت سایبری شبکه به شدت به فایروال‌ها و به ویژه فایروال‌های نسل بعدی متکی است. فایروال‌ها با قوانین امنیتی از پیش تعیین شده، ترافیک ورودی و خروجی شبکه را کنترل می‌کنند. آنها از ترافیک غیر دوستانه جلوگیری کرده و بر مسدود کردن حملات بدافزارها و حملات لایه ایِ برنامه Application-layer attacks)) تمرکز دارند.
2 – تقسیم بندی شبکه
تقسیم بندی شبکه نیز راهی کارآمد برای حفظ امنیت سایبری شبکه است. در این روش، بین شبکه مرزهایی تعریف می‌شوند و به واسطه این مرزها ممکن است شبکه به بخش‌های کوچکتری تقسیم شود یا محدودیت‌هایی بر آن اعمال شود. مثلا می‌توانید با گیت وی‌ها شبکه یک شرکت را به طور کامل از اینترنت جدا کنید و یک شبکه ایزوله ایجاد کنید. همچنین می‌توانید دسترسی برخی از کارمندان را به شبکه محدود کنید یا مانع از رسیدن ترافیک یک بخش از سازمان به بخش‌های دیگر شوید. در کل، اینگونه تقسیم بندی‌های شبکه از تهدیدهای بالقوۀ خارج از شبکه جلوگیری می‌کنند. همچنین اطمینان حاصل می‌شود که داده های حساسِ سازمان در داخل باقی می‌مانند.
3- استفاده از وی پی ان‌های دسترسی از راه دور (Remote Access VPN)
می‌توان با استفاده از VPN هایی خاص به میزبان‌ها، شرکا، مشتریان فردی و کارمندان امکان داد تا از راه دور به یک شبکه شرکتی متصل شوند. VPN های دسترسی از راه دور با ایجاد یک تونل مجازی بین شبکه شرکت و مشتریانِ راه دور امنیت شبکه را برقرار می‌کنند. از آنجایی که اطلاعات، رمزگذاری شده است، افراد غیرمجاز قادر به درک آنها نخواهند بود. VPN های دسترسی از راه دور، راه حل‌هایی ساده و کم هزینه برای کنترل دسترسی و امنیت سایبری شبکه هستند.
4- حفظ امنیت سایبری شبکه با رویکرد اعتمادِ صفر (ZTNA)
Zero Trust Network Access (ZTNA) یا همان رویکرد اعتماد صفر، یک رویکرد کارآمد در حفظ امنیت سایبری شبکه است. طبق این رویکرد، کاربران برای دسترسی به شبکه و انجام نقش تعریف شده خود باید مجوزهای لازم را داشته باشند و تایید شوند. این استراتژیِ امنیتی، بسیار متفاوت از راه حل‌های امنیتی سنتی، مانند VPNها است. در VPNها به کاربران امکان دسترسی کامل به شبکه هدف داده می‌شود. منتها در ZTNA اینگونه نیست و تنها اجازه دسترسی به سرویس‌ها و منابع خاص داده می‌شود و برای این نوع از دسترسی هم نیاز به مجوز وجود دارد.
5- حفظ امنیت سایبری شبکه با جلوگیری از از دست دادن داده‌ها DLP
پیشگیری از از دست دادن داده (DLP) نیز یک روش کاربردی برای امنیت سایبری شبکه است. هدف از این روش، شناسایی و جلوگیری از سرقت، نشت و سوء استفاده از داده ها است. فناوری‌های (DLP) می‌توانند در چندین موقعیت، مفید باشند مانند: 1- حفاظت از داده های خصوصی: شاید یک شرکت مجبور باشد از مقررات حفاظت از داده های خصوصی یا قانون امنیتیِ HIPAA پیروی کند. در این صورت، DLP می‌تواند به آن شرکت در تعیین و دسته بندی اسناد حساس، انجام اقدامات امنیتی و تجزیه و تحلیل های لازم برای اطمینان از امنیت داده‌ها کمک کند. 2- کنترل داده‌ها: سیستم‌های DLP امکان کنترل مرکزی همه دارایی‌های مهم دیجیتالی را فراهم می‌کنند. این سیستم‌ها به مدیران اجازه می‌دهند قوانین لازم را تعریف کرده و مجوزها را تایید یا رد کنند و گزارش‌های پیشرفت ایجاد کنند.
3- جلوگیری از نشت اطلاعات در نقاط پایانی سرویس گیرنده: سیستم‌های DLP به محافظت از داده‌های ذخیره شده در نقاط پایانی مانند تلفن‌های هوشمند و رایانه‌ها کمک می‌کنند. DLP می‌تواند فعالیت‌های مخرب را در نقاط پایانی شبکه، شناسایی کند و تیم‌های امنیتی را مطلع کند. 4- کشف داده‌ها: هر زمان که داده‌هایی خطرناک روی رابط‌ها، فناوری‌های ذخیره‌سازی یا رایانه‌ها نگهداری شوند، DLP می‌تواند آنها را پیدا و دسته‌بندی کند. این می‌تواند نشان دهد که چه کسی با داده‌ها تعامل دارد و چه فعالیت‌هایی انجام می‌دهد.
6- استفاده از سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS) برای حفظ امنیت سایبری شبکه
فناوری‌های پیش گیری از نفوذ ((IPS می‌توانند در حفظ امنیت سایبری شبکه بسیار موثر باشند. این فناوری‌ها از حملات امنیتی به شبکه مانند حملات brute force، DoS و سوء استفاده از آسیب‌پذیری‌های شبکه جلوگیری می‌کنند. وقتی که شبکه از یک سیستم IPS قوی برخوردار باشد به محض بروز حملات سایبری، به صورت اتوماتیک به این حملات پاسخ داده می‌شود. به عبارت دیگر، مقرراتی که برای مقابله با حملات سایبری از پیش نوشته شده اند به سرعت اجرا می‌شود. به واسطه این واکنش سریع، زیان‌های احتمالی به حداقل می‌رسند.
7- حفظ امنیت سایبری شبکه با Sandboxing
Sandboxing نیز یک عمل امنیت سایبری شبکه است که در آن کدها، برنامه‌ها و فایل‌ها در یک محیط تستِ امن و ایزوله اجرا می‌شوند. بعد از اینکه این اطمینان ایجاد شد که این موارد، فاقد هر گونه خطر امنیتی هستند آنگاه اجازه انتشار در شبکه به آنها داده می‌شود. به عنوان مثال می‌توان با سندباکس، بدافزارهای احتمالی در فایل‌هایی مانند PDF، Microsoft Word، Excel و PowerPoint را شناسایی کرده و از انتقال آنها به کاربران شبکه جلوگیری کرد.
بدون دیدگاه